Kuil van depressie.
Gevangen in mijn eigen gedachten,
Het was te verwachten.
Ik zoek, maar vind geen krachten,
Om mezelf hier uit te redden.
Voelend als leeg van binnen,
Weet niet waar ik moet beginnen.
Ik wil dit gevecht zo graag winnen,
Maar hoe moet ik dat doen?!
Ik heb nergens zin meer in,
Doe alles wat ik doe met tegenzin,
Begin nooit bij een nieuw begin,
Blijf zitten in deze kuil.
Deze kuil van depressie, zelf gecreeërd,
Mezelf neergehaald, en bezeerd,
Niemand die me ertegen verweerd,
Dit moet ik zelf oplossen.
Reacties op dit gedicht
| memy: | Vrijdag, juli 28, 2006 16:27 |
| heeyj, mooi gedicht :) depressies dat ken ik.. sterkte (F) | |
| **Wesley**: | Vrijdag, december 24, 2004 17:22 |
| Laura, Je gedichten zijn allemaal heel erg mooi. Ze zijn echt, en daarom eerlijk. Ik vind het erg knap van je. x3 Wesley |
|
| pluismuis: | Vrijdag, november 12, 2004 20:17 |
| uit een depressie kan je vaak niet alleen komen....soms wel maar vaak niet. Praat er met mensen over die je vertrouwd... KuSzzJahs jill |
|
| *..Missiesmiej..*: | Donderdag, november 11, 2004 17:46 |
| Ben er alTijd v0or y0uu -xxx-Sjes Riri;):) |
|
| Cosmates : | Donderdag, november 11, 2004 15:01 |
| Depressies lossen ook weer op - als sneeuw voor de zon :) En als je hulp nodig hebt.. zo naar zijn we dan ook weer niet (gewoon wat minder gangbaar dan alle 'so called good civilians' ;) kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lAuraa^ | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2004 | ||
| Thema's: | ||