Geschonden vertrouwen
Zachtjes fluister je m'n naam,
maar ik wil het niet meer horen.
M'n geduld is nu toch helemaal op,
je zult ons leven niet langer verstoren.
Je hebt ons het leven zuur gemaakt,
met je walgelijke gedrag.
Het is over,het is voorbij,
ik ga niet meer overstag.
Ik moet de kinderen beschermen,
tegen hun eigen vlees en bloed.
Je mag ze nu niet zien,
ik weet niet wat je met ze doet.
Pas als jij hulp hebt gezocht,
voor je emotionele problemen,
pas dan wil ik een gesprek met jou,
in overweging nemen.
Ik zou je willen smeken,
probeer tot jezelf te komen.
We willen graag de rust terug,
die jij ons hebt afgenomen.
*fictie,maar misschien wel herkenbaar*
Reacties op dit gedicht
| little fly: | Zondag, oktober 05, 2008 12:26 |
| mijn ouders zijn gescheiden en dit is dan inderdaad erg herkenbaar voor mij... groetjes Linda | |
| marcia39: | Donderdag, november 11, 2004 21:37 |
| Prachtig beschreven, lijkt mij heel herkenbaar voor (helaas) veel mensen (K) Marcia |
|
| Roos Fleur: | Donderdag, november 11, 2004 19:50 |
| Echt heel mooi geschreven En zeker heel herkenbaar voor mensen |
|
| kimmetjex: | Donderdag, november 11, 2004 19:31 |
| erg mooi geschreven!! liefs,van een belgje:p ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2004 | ||
| Thema's: | ||