lot.
De dag weg schrijven, kon dat maar
het leven weg denken; ik doe mijn best
begrenzingen in stand weg gummen
en het lopen doet de rest
ik haal het voor vanavond niet.
Dit is mijn noodlot: jullie stappen heen naar mij,
stappen weg van waar jullie staan, en bij de pas
terug mag ik niet mee...
gummende hand werkt over-uren
zo is het al weer nacht
droom ik niet meer, en nemen de werkelijke dromen
mij mee naar waar ik heen mag, maar niets mag zien.
Een schrijver is alleen.
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 november 2004 | ||
Thema's: |