Hij schrok
Hij schrok
Het was in een dorp waar mijn moeder mijn zusje ter wereld bracht
Mijn ouders hun geluk kon op dat moment niet stuk
Maar met een akelige ruk maakte een arts hun leventje stuk
Oei zij de arts geschrokken en keek mijn moeder met grote ogen aan hij had wat fout gedaan
Maar het kwam wel weer goed met het kind en vertrok zonder te vertellen waar hij zo van schrok
Ze groeide op een kleine roos in knop speelde met haar pop maar deed wel heel raar ze haalde
de pop uit elkaar stak haar bed in brand en beet andere kinderen tot bloedens toe in hun hand
Ze gingen naar de specialist wisten zij veel wat er met hun dochter aan de hand is
Maar het antwoord kwam snel het licht aan uw dochtertje haar geestelijke gestel
De klap kwam hard aan maar ze zijn met veel pijn in hun hart met het opvoeden verder gegaan
Maar het vergde op laatst te veel van mijn moeder ze kon het niet meer aan en vergat
dat er ook nog een paar kinderen voor haar staan
Zwaar overspannen was zij op laatst voor haar kwam mijn zusje op de eerste plaats
Ongewild werden wij een beetje vergeten dat mag men nu wel weten want mijn moeder deed iets zonder het zelf te weten
De arts zij nu word het te gek en heeft er voor gezorgd dat mijn zusje in een gesticht werd gezet
De jaren gingen voor bij voor ons en zonder mijn zusje er bij
Maar na veel geduld van 21 jaar was ze weer tuis en omarmenden haar
De jaren er na waren mooi we waren gelukkig met elkaar het duurde kort ze werd maar 33 jaar en weer stortte mijn ouders hun leven in elkaar
Na veel verdriet door dat mijn zusje het leven verliet kwam de vraag van mijn moeder
Vergeef mij de aandacht die ik jullie zusje gaf heb ik jullie ontnomen dit is dan mijn straf
Vergeven MA dat hoeft niet jij hebt je best gedaan vergeet dat niet en wij hebben daar respect voor en begrip en weet dat je daar boven naast haar zit
Ma ik hou van je
Je zoon Rinze
Het was in een dorp waar mijn moeder mijn zusje ter wereld bracht
Mijn ouders hun geluk kon op dat moment niet stuk
Maar met een akelige ruk maakte een arts hun leventje stuk
Oei zij de arts geschrokken en keek mijn moeder met grote ogen aan hij had wat fout gedaan
Maar het kwam wel weer goed met het kind en vertrok zonder te vertellen waar hij zo van schrok
Ze groeide op een kleine roos in knop speelde met haar pop maar deed wel heel raar ze haalde
de pop uit elkaar stak haar bed in brand en beet andere kinderen tot bloedens toe in hun hand
Ze gingen naar de specialist wisten zij veel wat er met hun dochter aan de hand is
Maar het antwoord kwam snel het licht aan uw dochtertje haar geestelijke gestel
De klap kwam hard aan maar ze zijn met veel pijn in hun hart met het opvoeden verder gegaan
Maar het vergde op laatst te veel van mijn moeder ze kon het niet meer aan en vergat
dat er ook nog een paar kinderen voor haar staan
Zwaar overspannen was zij op laatst voor haar kwam mijn zusje op de eerste plaats
Ongewild werden wij een beetje vergeten dat mag men nu wel weten want mijn moeder deed iets zonder het zelf te weten
De arts zij nu word het te gek en heeft er voor gezorgd dat mijn zusje in een gesticht werd gezet
De jaren gingen voor bij voor ons en zonder mijn zusje er bij
Maar na veel geduld van 21 jaar was ze weer tuis en omarmenden haar
De jaren er na waren mooi we waren gelukkig met elkaar het duurde kort ze werd maar 33 jaar en weer stortte mijn ouders hun leven in elkaar
Na veel verdriet door dat mijn zusje het leven verliet kwam de vraag van mijn moeder
Vergeef mij de aandacht die ik jullie zusje gaf heb ik jullie ontnomen dit is dan mijn straf
Vergeven MA dat hoeft niet jij hebt je best gedaan vergeet dat niet en wij hebben daar respect voor en begrip en weet dat je daar boven naast haar zit
Ma ik hou van je
Je zoon Rinze
Reacties op dit gedicht
| Peetje: | Woensdag, juni 27, 2001 20:00 |
| Mag ik er als dochter ook nog bij????? Mooi verwoord.........heel mooi... Liefs Peetje |
|
| Huting: | Woensdag, juni 27, 2001 13:40 |
| Ik voel me op dit moment een beetje een gluurder. Sorry, maar ik vind dit zo,n mooi teken van gebondenheid. Fijne familie hebnem jullie. Veel geluk, Doortje |
|
| jessica: | Woensdag, juni 27, 2001 11:18 |
| ik wordt stil heel stil...heel mooi verwoord opa...ik heb net als pieps tranen in me ogen...mijn gedachtens gaan nu heel erg rond...en me tranene blijven stromen...echt mooi... xxxxiesss jessica |
|
| CJ: | Woensdag, juni 27, 2001 07:32 |
| Hier nog één van jullie kinderen ;-) Ik vind het zo ongelooflijk goed hoe je dit kunt verwoorden paps! Net als mn zusje zit ik met tranen in mn ogen! Wat een groot hart hebben mijn ouders toch! Ik hoop dat ik daar een stukje van mag "overnemen" of "erven". een hele dikke knuffel van 1 van jullie kinderen, kus CJ |
|
| Benjamin de Rooy: | Woensdag, juni 27, 2001 02:49 |
| Ik kan aan pieps haar reactie weinig toevoegen. Ik zit dit vol verbazing te lezen. Enorm knap. Knuff van je "zoon" |
|
| Pieps: | Woensdag, juni 27, 2001 01:27 |
| lieve Paps wat een mooi ondroerend gedicht... ik zit met tranen in mijn ogen en met kippevel... knap van je dat je het zo weet neer te zetten... liefs en een hele dikke knuffff van jou scheet... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||