Druppels op mijn gemoed
Druppels op mijn gemoed
De wolken janken als katten op een zwoele zomer nacht,
Maar vandaag is het steen koud.
Het was er weer eens goed mis.
De wind snijdend hard, mijn sjaal zo zacht,
Was ik maar vast binnen waar het warm is.
Zie niets dan strepen op een achtergrond van grijs,
En ik bega steeds weer dezelfde fout,
Betaal alweer de prijs,
Soms kun je beter niet meer hopen.
Binnen keek ik naar mijn spiegelbeeld
Door de druppels op haar gezicht zag ik de tranen lopen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pioen | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2004 | ||
| Thema's: | ||