Zonderling
Nog nooit
liep ik zo dicht
langs de afgrond
van de hemel.
Geen grond
onder de voeten
dan mul zand
dat voelde
als vette klei.
Hoewel de zon scheen
werd ik geleid
door een maan
die me wegen wees
die niet te gaan
maar slechts
te waden waren.
Nochtans was ik gelukkig
en prees de dag
liep ik zo dicht
langs de afgrond
van de hemel.
Geen grond
onder de voeten
dan mul zand
dat voelde
als vette klei.
Hoewel de zon scheen
werd ik geleid
door een maan
die me wegen wees
die niet te gaan
maar slechts
te waden waren.
Nochtans was ik gelukkig
en prees de dag
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Henny Blaak | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2004 | ||
| Thema's: | ||