ik weet het nog
Ik weet het nog
Ook al schijnt de zon
Zijn de kleuren mooi
Toch kan ik het niet laten
Denkend aan weleer
De laatste keer
Dat ik je zag
Ik weet nog wat je at
Wat voor kleren je droeg
Ik genoot van je lach
Ik voel nog je knuffel
Onwetend
Dat het de laatste zou zijn
Tranen komen vanzelf
En ach, waarom zou ik ze stoppen
Het is mijn verdriet
Vandaag en morgen
Lijkt alles wat grijzer
Daarna komt het wel weer goed
Zo gaat het jaar na jaar
Een dipje om wat niet meer is
Gewoonweg omdat ik je mis
Lia, 14 november 2004
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Zondag, november 14, 2004 16:38 |
| Mooie dingen blijf je je herinneren. En de nare dingen kun je het best maar zo gauw mogelijk vergeten. Van je gedicht genoten. Liefs, Peter. |
|
| sunset: | Zondag, november 14, 2004 14:34 |
| En ik / wij om je te troosten. Liefs (en een heel speciale warme knuffel) / sunset |
|
| lommert: | Zondag, november 14, 2004 13:28 |
| Hij zou het je niet beletten, dat je tranen stromen.zielsveel houden van elkaar, liefde, en dan verlies...sterket van mij gewenst xxliefs willem |
|
| Diane: | Zondag, november 14, 2004 12:56 |
| Wens je veel sterkte toe. Liefs Diane | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2004 | ||
| Thema's: | ||