Het verdriet komt door de deuren heen
Iedereen heeft verdriet
samen, maar toch heel alleen
elkaar helpen kunnen we niet

Geen leuke dingen meer doen
de tranen hebben ons beet
niets is meer zoals toen
ons gezin is niet langer compleet

We lachen niet meer met elkaar
leven in stilte ons eigen leven
Lachen is voor ons ieder te zwaar
kunnen elkaar geen liefde geven

Langzaam komt er een lach naar boven
willen er alle drie voor elkaar zijn
Maar we kunnen elkaars geluk niet geloven
we leven in het huis van de pijn


*Lieve mam en Sjaak, alle drie hebben we het moeilijk, zitten we met hetzelfde gemis en onzekerheid over Ivo, waardoor we elkaar niet kunnen helpen, maar ik zal proberen er voor jullie te zijn en me eigen angst om Ivo achter te laten, ookal is Ivo er niet meer bij, ooit hoort hij er weer bij, maar laten wij in ieder geval een gezin blijven, wij mogen niet uit elkaar vallen, door wat Ivo heeft gedaan... Ik hou van jullie, mam en stiefpap *