Haar grijze haren zitten in een slordige knot
haar handen in haar schoot gevouwen
en met een gepijnigde uitdrukking
op haar gerimpelde gezicht
kijkt ze vragend naar hem op

Hij zit tegenover haar
zijn keel is droog van het praten
elke dag verteld hij hetzelfde verhaal
elke dag met een groter verdriet

Hij verteld haar het verhaal van liefde,
toewijding, kracht en geluk,
haar ogen stralen, ze geniet van het verhaal
herkennen doet ze het niet

Ze weet dat hij belangrijk voor haar is,
ze voelt hoe hij bij haar hoort
maar ze herinnert zich niets
een vraag brand op haar lippen

Ze laat toe dat hij haar een kus geeft
een droge kus, op haar lippen
omwille haar gevoel,
ze ziet de tranen over zijn wangen glijden
Een afscheid, tot morgen,
Dan begint het weer opnieuw

Hij staat op en loopt moeizaam naar de deur
hij wrijft met trillende hand
de tranen uit zijn ogen
Bij het horen van haar stem draait hij zich om
Hij kijkt in het gezicht van zijn vrouw,
de vrouw met wie hij het leven deelde,
wie hij beloofde om er in voor en tegenspoed te zijn
ze breekt zijn hart met haar vraag;


' Ik wil je niet kwetsen...,
maar wie ben je...?'






___________________________________________________________

n.a.v 'het dagboek' van Nicholas Sparks, over een geweldige liefde,en een oneerlijk gevecht tegen alzheimer...