Dus het is daarom dat je zwijgt en niet meer naar me om kijkt
vervelend voorbij brommende vlieg, dreinend geluid dat breekt
samen met de kamer die volgepakt met angst en woede trilt
op zijn voegen; fundamenten, heipalen houden hun hart vast
Jij wil er niet meer over praten; in de trant van: 'Morgen misschien'
maar morgen lig je naakt naast me en vrijend spreek je niet
dan lig je kil golvend als de Noordzee tussen het katoen; slaperig
knijp je ergens in mijn vel en zucht je gedwee in mijn oor; ik hou van
Daar rijdt dan jouw auto weg; even er tussen uit, maar waar dat is
Heb je me niet verteld je zei: 'Als ik mijn rust vind kom ik bij je terug'
Verlaten worden staat schril tegenover iemand verlaten; bewust
Zoiets als vol overgave spruiten eten terwijl je weet dat je ze niet lust
| arie.v.d.zalm: | Maandag, november 15, 2004 17:34 |
| Sterk,mooi. geschreven. moin moin arie |
|
| - ike -: | Maandag, november 15, 2004 15:20 |
| wauw! goed neergezet, die laatste zin, echt super bedacht liefs, |
|
| Oorlam: | Maandag, november 15, 2004 11:29 |
| fucking hell idd..sterk beeld | |
| Jan Schaap: | Maandag, november 15, 2004 10:36 |
| heftige situatie. heel goed weergegeven in je gedicht. in ieder geval sterkte ermee groet |
|
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2004 | ||
| Thema's: | ||