ja ik: | Zaterdag, november 20, 2004 10:05 |
hey meid wens je je zo en zo veel sterkte en snap wat je bedoelt maar ja is mij bropleem vind je gedicht supper mooi en ik snap ook niet hoe mensen hun eige kind kunnen slaag het kind (in dit geval jij)gaat er spigis en lichaamerlijk aan onder door ik weet niet of je vader nog leeft of zo maar ik zo zeggen ga naar je vader en zeg het hem des nood bij zij graf of zo het lucht enorm op neem dat maar van mij aan sterkte meid leef met je mee xxxemma |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, november 16, 2004 17:36 |
Het zal moeilijk zijn, maar probeer die nare dingen zo veel mogelijk te vergeten. Liefs, Peter. |
|
sunset: | Dinsdag, november 16, 2004 12:05 |
Herkenbaar, zuchtend herkenbaar. Liefs / sunset |
|
*~~~GlitterGirly~~~*: | Dinsdag, november 16, 2004 08:37 |
wow stilte... wat erg dit zeg. ik geef je even een troostknuffiej en mijn warmte..:( weet niks anders te zeggen liefs en xxx glitter |
|
Lieverdje: | Dinsdag, november 16, 2004 06:56 |
Is moeilijk lijkt me... Toch moet je proberen het een plaatsje te geven, zodat je weer in de toekomst gaat geloven... Kijk steeds vooruit... Probeer zo weinig mogelijk achterom te kijken... Het leven verwoesten van een kind gebeurt veel te vaak en dikwijls besef je dat je er alleen voor staat! Liefs |
|
Auteur: apenootje | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 16 november 2004 | ||
Thema's: |