Ze ging haar eigen weg
Opgeruimd heb ik al je kleren
de kasten zijn leeg
'k zal ze niet meer vullen
zal het bewaren voor al mijn zeer
te jong kon jij het toch niet laten
maar toch nimmer nooit gedreigd
alleen je strak gelaat onder het slapen
verried jou werkelijkheid
Jou stilzijn ,hoorde bij jou naam
geen woord van pijn,kwam over je lippen
tot aan die ene dag,ik vond jou in je mooist gewaad
zelfs een lach,nu weet ik dat je toch wou gaan
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| Esther Sharita: | Dinsdag, november 16, 2004 18:40 |
| Erg mooi! Wel hoop ik ook dat het fictie is! Liefs mij |
|
| *silliej*: | Dinsdag, november 16, 2004 18:20 |
| woow onzettend mooi, hebe r geen woorden voor, ik hoop toch echt dat t fictie is? zo niet,sterkte enso.. knuff.. |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, november 16, 2004 18:13 |
| Het is toch fictie hoop ik? Mooi gedicht. Groeten, Peter. |
|
| sunset: | Dinsdag, november 16, 2004 17:44 |
| Wohw! (En voor de rest stilte). Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
| Lieverdje: | Dinsdag, november 16, 2004 10:01 |
| Mag ik er fictie boven zetten? Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2004 | ||
| Thema's: | ||