jij
Het zijn jouw oren die mij horen,
als niemand anders mij verstaat.
Het zijn jouw ogen die ontdekken,
wat anderen ontgaat.
Het zijn jouw handen die mij strelen,
als een veertje op mijn huid.
Het zijn jouw zachte lippen die ik voel,
als ik even mij ogen sluit.
Het zijn al die kleine dingen,
uniek, stuk voor stuk
die mij overspoelen,
als een golf van geluk
als niemand anders mij verstaat.
Het zijn jouw ogen die ontdekken,
wat anderen ontgaat.
Het zijn jouw handen die mij strelen,
als een veertje op mijn huid.
Het zijn jouw zachte lippen die ik voel,
als ik even mij ogen sluit.
Het zijn al die kleine dingen,
uniek, stuk voor stuk
die mij overspoelen,
als een golf van geluk
Reacties op dit gedicht
| myrna: | Zondag, augustus 18, 2002 12:41 |
| prachtig... | |
| Dunja: | Donderdag, juli 12, 2001 18:38 |
| Ik vind het echt een heel prachtig gedicht over het allerbelangrijkste wat een mens kan waarderen, de kleinste dingen des levens, echt heel mooi | |
| Heart: | Donderdag, juni 28, 2001 16:25 |
| heerlijk... | |
| Sandra B: | Donderdag, juni 28, 2001 10:27 |
| prachtig.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: zonneke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||