waterval
waterval
Een waterval van tranen
Dwarrelt naar beneden
Stromingen onaangetast
Hart vol voel voor hen
Die met gemis achterblijven
En door moeten leven
De wereld lijkt stil te staan
Genadeloos tikt de secondewijzer
Weer een dag voorbij
Nachtelijk duister omarmt
Zij die nu eenzaam zijn
Het licht even niet zien
Voor hen brand ik kaarsen
Meer kan ik nu niet doen
Machteloos sta je dan
Lia, 16 november 2004
Reacties op dit gedicht
| Jolanda7: | Donderdag, november 18, 2004 11:58 |
| Ook ik ken die mensen,en leef heel erg mee met hun verdriet... mijn zoons waren ook wel eens bij die jongens.. onwerkelijk dat ze er niet meer zijn.geen woorden meer..een waterval |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, november 16, 2004 23:35 |
| Ik merk dat je erg onder de indruk bent. Veel nare dingen schijnen vaak tegelijk te komen. Hou je goed! Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2004 | ||
| Thema's: | ||