maanden lang in het ziekenhuis
en ik was niet eens thuis
je ging achteruit met de dag
kan me die ene dag herinneren dat ik je zag
verzwakt,mager, ziek, moe en bleek
je was niet meer de vader waar ik tegenop keek
Je was mn vader, makker en vriend
En dit had je nooit verdient
al die pijn die je voelde konden we aan je zien
en nog altijd praatjes voor tien
Je vocht voor je leven
maar op den duur heb je het toch op moeten geven
Ooit zal ik je weer aan kunnen kijken
en dan hoop ik 100% op jou te lijken