Het leven heeft me te hard gemaakt
Dat zorgde er wel voor dat ik mezelf ben kwijtgeraakt

Ik weet het gewoon niet meer, ik ben het zo zat
Dat alles verdwijnt, wat je vroeger nog had

Mijn gedachtes, zo donker en duister
Het is zo koud en kil, dat ik er wel naar luister

Waar doe je het voor, het heeft toch geen zin
Je bent niks waard, je vindt jezelf toch te min

Nog even en het is toch allemaal afgelopen
Dus doe het niet, ga vooral niet zitten hopen

In hoop zitten toch altijd de grootste teleurstellingen
En vind je toch je weg niet meer in een doolhof van nare dingen

Niemand mag het weten, wat mijn ware gedachtes zijn
En dat ik s’nachts als ik alleen ben helemaal wegkwijn

De nachten worden alsmaar kouder en langer
En ik word alleen maar kleiner en banger

Steeds maar weer denkend aan de dingen in het leven
Denkend aan de dingen waarvoor ik niet op mag geven

Die strijd om te overleven gaat maar door
En telkens weer dezelfde vraag, waar doe ik het allemaal voor