met opgeheven hoofd
(no regrets)
Het ingeslagen pad
met trotse wankelende moed
betreden
Op weg gegaan
de onbekende toekomst
tegemoet
Nu geen verdriet
en ongekende weemoed
achteraf
Een bittere spijt
als haren op je kalend hoofd
verdwenen
De tijd ver doorgelopen
heeft ondertussen alle wonden
geheeld
Het ingeslagen pad
met trotse wankelende moed
betreden
Op weg gegaan
de onbekende toekomst
tegemoet
Nu geen verdriet
en ongekende weemoed
achteraf
Een bittere spijt
als haren op je kalend hoofd
verdwenen
De tijd ver doorgelopen
heeft ondertussen alle wonden
geheeld
Reacties op dit gedicht
| Glen: | Woensdag, november 17, 2004 20:53 |
| Misschien een dapper woord aan vader of zo? Vergeving klinkt er in door. En levenswijsheid. Mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2004 | ||
| Thema's: | ||