Lange blonde lokken
een blauw lint siert je haar
wat krult boven betraande ogen
en een zwaar bevuild gezicht
niemand kan nog spreken
je lange blonde lokken
verliezen hun gouden glans
net als doffe koude ogen
die geopend nog gesloten zijn
de bloemen die je prachtig vond
groeien niet meer in je hart
bloeien nimmer meer zo mooi
als toen jou onschuld onberoerd was
een blauw lint siert je haar
als ik je neerleg in je graf
waar je laatste rustplaats zijn moet
nu jou leven is genomen
17-11-04
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2004 | ||
| Thema's: | ||