Ontregeld...(een hormonenkwestie)
Het hart springt blij
in zwaar gemoed
het ruist en roetst
van huizenhoog
naar zeeën diep.
In rondedans
vliegt dalende
onrust in rust
hemelkussend
naar beneden.
Met oestrogeen
testosteron
geen homogeen
gespiegelde
hormonenberg.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Donderdag, november 18, 2004 23:07 |
| heerlijk herkenbaar gedicht, je snapt het helemaal, hoe kan het ook anders als ervaren mam *knipoog* | |
| marcia39: | Donderdag, november 18, 2004 13:35 |
| Ja, als die hormonen door je lijf gieren, je anders reageert dan jezelf zou verwachten, de ene dag op de wolken, de andere in een diep dal, hoort er allemaal bij, alleen erg vermoeiend soms hé! Lief geschreven en erg herkenbaar voor vele (K) Marcia |
|
| escargo: | Donderdag, november 18, 2004 13:06 |
| haha herkenbaar Ben 1x inde maand een vreemde voor mezelf, herken je het patroon wordt het wat makkelijker omte accepteren ;) |
|
| sunset: | Donderdag, november 18, 2004 12:19 |
| Een 'blij', (ver)lief(d?) gedicht. Liefs / sunset |
|
| Nooitgeweest: | Donderdag, november 18, 2004 11:53 |
| Haha... echt een heel leuk gedicht. Voor jezelf wat minder leuk misschien. Maar heel mooi geschreven! Kusj, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2004 | ||
| Thema's: | ||