als ik op een regenachtige avond naar buiten ga,
midden in de nacht,
niemand op straat,
doodse stilte.

de regen die zachtjes op mijn huid valt,
de wind die door mijn haren blaast,
het licht van de lantarenpaal die valt op de klinkers,
de sterren in de hemel die ik door de wolken heen kan zien.

heb ik het gevoel,
dat ik moet,
moet dansen,
moet zingen,
moet schreeuwen,
moet lopen,
moet rennen,
moet huilen,
moet lachen,
moet lopen,
in de regen.

dan moet ik al mijn gevoelens kwijt,
wat het dan ook is,
blijschap of verdriet.

wat het ook is,
ik voel me dan erg opgelucht,

en heb ik het gevoel,
dat ik echt gelukkig ben.


18/11/2004