waarheen het tij je brengt
Het blauw van je sprekende ogen
doen mij nu gaan denken
aan al die grote diepe zeeén
waarin nog vele schepen zullen zinken
Je ogendal gevult met warme tranen
trekken sporen van zout,
dat zich achterlaat in het water
en schitterd als diamant ontdooit
maar zal het rijkdom nimmer gaan ervaren
jou verschijning is als een zee van pracht
zelfs jou staartvin met al haar schubben
schittert nog op het muziek van al jou huilen
en zich afvragend waar het tij je heeft gebracht
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| Esther Sharita: | Vrijdag, november 19, 2004 18:23 |
| MOOI! Liefs mij |
|
| Nooitgeweest: | Donderdag, november 18, 2004 22:20 |
| Echt zeer mooi geschreven!... Kusj, |
|
| Esther Sharita: | Donderdag, november 18, 2004 20:09 |
| Erg mooi! Liefs mij |
|
| Lieverdje: | Donderdag, november 18, 2004 19:49 |
| Super-schitterend! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2004 | ||
| Thema's: | ||