Gebroken ijskristallen
Gebroken ijskristallen
O ironie
Dat juist sluwe ogen
mij gezocht
in werelden die ik de mijne noemde
En dat ik toen mezelf verkocht
de eerste keer dat ik toen zoende
En hoe ironisch nu
Dat wij de kosmos deelden
en dat de lippen niet verveelden
omdat ik eeuwig smachtte
Ik werd verbrand
wijl openheid nog wachtte
En ironie ten top
Dat ik was man
die men bespelen kon; en dan
zelf schrikken van het breken
van de spiegel, en angst
voor eigen ogen die stil smeken
Vurig het spel
waar zielen branden
in passionele lust; en dieprood fel
het bloed uit wonden van mijn handen
toen scherven sneden
van gebroken ijskristallen van geluk.
**********
sunset 19-11-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| nica: | Vrijdag, november 19, 2004 16:44 |
| alweer mooi!!! liefs noca |
|
| Zilveruitjuh: | Vrijdag, november 19, 2004 11:06 |
| ppf... stil...wauw... echt goed... kuz | |
| lejan Verschoor: | Vrijdag, november 19, 2004 10:07 |
| Ik heb bewondeling voor jou! En jammer dat ik het zo niet geschreven heb. Er zit zoveel emotie in en vele herkennen dit verhaal op hun eigen manier. Net als ik dat doe! Liefs Lejan |
|
| wijnand.: | Vrijdag, november 19, 2004 08:46 |
| Prachtig gedicht | |
| psych: | Vrijdag, november 19, 2004 08:37 |
| ten top,geweldig,,,liefs,,,psych,,, | |
| Lia : | Vrijdag, november 19, 2004 08:28 |
| schitterend sunset...wat kun jij geweldig dichten..zucht.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2004 | ||
| Thema's: | ||