Ik gluur voorzichtig naar buiten,
en zie hem daar al staan.
Door hem zit ik gevangen,
durf ik niet naar buiten te gaan.
Waarom wil hij niet accepteren,
dat het voorbij is tussen ons.
Al meer dan twee maand geleden,
gaf ik hem toch de bons.
Hij blijft me steeds maar volgen,
zodat ik me niet vrij bewegen kan.
Hij laat me geen moment met rust,
wat is dat toch met die man?
Elke keer als de deurbel gaat,
gieren de zenuwen door m'n keel.
De telefoon neem ik niet meer op,
het wordt me allemaal te veel.
Onbegrijpelijk dat deze man,
met wie ik m'n leven heb gedeeld,
is veranderd in een persoon,
die zo gevoelloos met me speelt.
Hij spreekt een dreigende taal,
dat hij mij kapot zal maken.
En hij weet heel precies,
hoe hij mij het best kan raken.
Ik kan alleen maar hopen,
en weiger op te geven.
Verlangend kijk ik uit naar de dag,
dat ik weer door kan met m'n leven!
| Martine Gieze: | Vrijdag, november 19, 2004 17:34 |
| brrr....vreselijk lijkt me dat!!! gelukkig is het fictie voor jou....je weet je wel goed in te leven!! echt gestoorde personen zijn dat!! mooi geschreven! liefs,Mart |
|
| psych: | Vrijdag, november 19, 2004 16:41 |
| gelukkig fictie voor jou,,,maar een waar verhaal voor velen,,,liefs,,,psych,,, | |
| frientjus: | Vrijdag, november 19, 2004 15:23 |
| heel mooi! jah, het is waar, voor velen is dit werkelijkheid! (voor mij ook niet hoor) liefs, |
|
| Ria : | Vrijdag, november 19, 2004 15:20 |
| Ik heb vergeten te vermelden dat het *fictie* is,voor mij althans,voor veel anderen helaas niet!Ria | |
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2004 | ||
| Thema's: | ||