bla-bla-bla-bla-bla-de-dagen-dingen-duizend
's Werelds oudste symbiotist, de fiets in handen nam
trapt de benen voortgang, licht het pad zo nauw.
Te denken doet het boven, over wie liefheeft en geloofd.
's Werelds oudste symbiotist, de dagen doorploegd
wat er bleef van dagen, welk zijn geest genoegd
Trappen benen doen die vanzelf gaan, trillen over riggels.
'...Ooit toch weer daar terug gaan, zou dat nog kunnen?...'.
(stoplicht-rood)... 'Els de liefde echt wel gunnen...
haar hart is zo hemels groot'...en de benen trappen doen.
'...Wist ik niet wat ik deed?...ik ben dan echt in een roes...'.
'Overal ga ik weg, telkens weer na momenten als die...
Ik zou een stoppen moeten vinden, iemand die me tegen hield'.
's Werelds nieuwste bicycleïst, fietst het geboortedorp binnen
gelukkig langs wegen die van Toen geen notie geven
Hier komt een gebouw, daar kwam pas die mooie groene.
'En een beetje zweef ballon... doe je toch een koortje om?...
van moeder losgekomen, (vader allang dood)...en bla-bla-bla-
bla-bla-de-dagen-dingen-duizend...het leven is zo groot'.
's Werelds nieuwste bicycleïst, de straat in draaide dan
te wezen deze avond, om bij zijn lieve nichtjes te zijn.
Te bedje zullen zij slapen, en hij met sigaretjes op de binnenplaats.
'...Hen te zien opgroeiendeze jaren, dat gaat zo mooi zijn...'.
(kijkt naar de sterren)... 'Hoe lang blijf ik nog alleen...
ouder worden zo, met alle mensen anders, pijnlijk, pijnlijk mij'.
's Werelds grootste escapeïst, typt zinnen op het keyboard
aan de andere kant van cyberspace, lief meisje dromend zit.
Zweven de mensen doen, de gratie licht te mogen voelen.
'...En alles is van pijn...straks broer en schoonzus als terug...'.
'Als terug mij schrikkend, tot het stille lijf van ik hier...
Niet onder de sterren...om de aarde rond en heen en terug'.
Stil in het hoofd, (zij het voor enkele triestigheden) fietst
's werelds nieuwste bicycleïst, als gesymbiotiseerd met zijn benen,
ontdaan al terug, de stille, lege wegen, nu aanziend de escapade's,
Van de alcohol-schreeuwende-meuten, temidden de straten en in stegen...
en herkend die oude vreugde... die hem ook al verliet...
bla-bla-bla-bla-bla-de-dagen-dingen-duizend; ik ben enkel nog verdriet.