alzheimer
Mijn lied ,gecomponeert
door een melodie van herkenning
tingelt als een schel in mijn geweten
Mijn spijt kent geen berouw
verzachtende woorden als los zand
vullen de gaten van al het vergetendheid
onherkenbaar maar niet gemaskerd zijn velen toch
Gestroomd is mijn geluk van vroeger dagen
gezetend met elkaar in grote kring
kinderliedjes vers aan 't zingen
tranen staan op 't springen
Reacties op dit gedicht
| *sPaRkLe*: | Zondag, november 21, 2004 21:24 |
| jeh hebt talent! | |
| Boudaatje: | Zaterdag, november 20, 2004 22:52 |
| herkenbaar...mooi liefs |
|
| Lieverdje: | Zaterdag, november 20, 2004 21:01 |
| Weer zo super-prachtig ... Dit gedicht! Ben er stil van hoe jij dat alles verwoorden kan! Liefs |
|
| Esther Sharita: | Zaterdag, november 20, 2004 15:58 |
| Erg mooi liefs mij |
|
| Martine Gieze: | Zaterdag, november 20, 2004 15:42 |
| heel erg mooi/treffend geschreven!!knap staaltje! liefs,Mart |
|
| Rian: | Zaterdag, november 20, 2004 11:47 |
| Knuff..Rian | |
| sunset: | Zaterdag, november 20, 2004 11:19 |
| Aangrijpend herkenbaar. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2004 | ||
| Thema's: | ||