Aanvaarding
Wat moet ze met twee voeten,
als ze zich niet kan voortbewegen.
Als ze haar handen niet kan gebruiken,
waarvoor heeft ze ze dan gekregen.
Wat moet ze met een lichaam,
dat toch een eigen leven leid.
Ze is iedereen tot last,
een zonde van hun tijd.
Ze ziet heus wel de blikken,
van de mensen buiten op straat.
Hoe ze medelijdend kijken,
alsof haar dat ontgaat!
Ze wil geen medelijden,
ze is een volwaardig persoon.
Als ze haar als zodanig beschouwen,
voelt ze zich misschien "gewoon".
Ze komt tot het besef,
dat ze er zelf óók aan moet werken.
De mensen tegemoet met opgeheven hoofd,
dat zal haar positie versterken.
Ze gaat vandaag nog beginnen,
dat besluit is alvast genomen.
Als zijzelf haar ziekte kan aanvaarden,
zal ze er sterker uit naar voren komen!
Reacties op dit gedicht
| Lia : | Zaterdag, november 20, 2004 19:29 |
| het is een lange weg .. zelfaccepteren.. liefs, Lia |
|
| nica: | Zaterdag, november 20, 2004 16:33 |
| sterk gedicht. mooi geschreven. nica |
|
| theike: | Zaterdag, november 20, 2004 15:54 |
| maarenook; bewaarheidt het maar... | |
| theike: | Zaterdag, november 20, 2004 15:35 |
| hele mooie dit. en leuk en toch meeslepend verteld. erg ok. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2004 | ||
| Thema's: | ||