Zet alvast een mes in je borstkas
en lach om het beoogde resultaat
De conclusie die om het bos waait;
de bladeren laat ruisen verstomt
Wanneer het oplicht met de duisternis
mee; doucheput door de riolering
Dan weet je zeker dat het overgaat
noorderstorm die door de oren blaast
Daar dood te bloeden in een blauwe gloed
van angstig hoogverrraad dat uit speakers waait
Bepaald een stap in de richting van het
oorspronkelijke, Essentie van geschreven moord
En dus zoeken we even naar een gelijkenis
tussen de dode en ons uitgeworpen anker
Het splijt beiden geulen in het zand en
blijft jaren tussen de aarde steken; roest rot
Zelfvertrouwen dat we omarmen willen
maar zonder licht niet kunnen vinden
Wat we kwijt zijn hebben we zelf zoek
gemaakt of verkeerd opgeborgen
Verstoten worden van de kudde dat is
wat we een uitvlucht noemen
Dat is sterven dus; mensen achterlaten
in de illussie van de dag; van wat je was
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2004 | ||
| Thema's: | ||