Sorry
Sorry, kleine
Ik zou je moeten haten.
Maar, ik kan je niet haten.
Ik zou er over willen praten.
Maar, ik kan er niet over praten.
Mischien ooit,
mischien later.
Jij wou zo graag een gezin stichten.
Jij dacht; hij zal wel zwichten.
En ik weet, ik heb mijn plichten.
Wat ben ik een lul,
dat ik je zo heb laten gaan.
Ik voel en voelde mij echt een banaan.
Maar wat moest ik dan?
Ik weet nu eenmaal,
ik ben nog geen man.
Ik weet,
dit is de fout,
van mijn leven.
Ik hoop,
dat die kleine,
mij dit ooit zal vergeven.
Letter to my onborn child.
jeffrey
Reacties op dit gedicht
| diny: | Vrijdag, november 26, 2004 00:00 |
| lieve jef ik weet dat je er niet over wilt praaten en je het moeielijk hebt er mee maar ik vind dit erg en wil ook graag weeten wie mijn klein kind is en ik stas er open voor zal je zo graag willen helpen en hoop dat je er eens mee komt ik weet wat het is om een vader niet tge zien en toch te weeten dat diew er is en on s geluk was kort wil jij dit ooit ook zo dacht het toch niet ik wacht af tot je er zelf mee komt ik heb er toch ook rexcht op ook al was het niet jou bedoeling ik heb ook recht o | |
| Martine Gieze: | Zondag, november 21, 2004 13:52 |
| sterke emoties! mooi verwoord!! je kunt van je fouten leren...maar voel je niet te schuldig,vergeef jezelf,alleen dan kun je een goeie nieuwe start maken!! liefs,Mart |
|
| sunset: | Zondag, november 21, 2004 10:40 |
| Als dit geen fictie is, zou het veel beter zijn als je hem / haar dit eens woordelijk zou kunnen zeggen. Liefs / sunset |
|
