Verraden door mijn eigen ogen..
..Verraden door mijn eigen ogen..
Strijdend tegen het verleden
dacht ik eindelijk de winnaar te zijn
Doch werd ik onderuit gehaald
door mijn eigen, bloedeigen pijn
Mijn oude ik probeert me uit
en terwijl ik beter zou moeten weten
Verlang ik toch vurig naar een tijd
die ik beloofd had te vergeten
De zwarte wereld slaagt weer
om te dansen met mijn ziel
Illusies namen me bij de hand
waardoor ik onbewust weer viel
Verraden door mijn eigen ogen
zoek ik alsnog het juiste spoor
Tastend in het donker, eenzaam
strompel ik verslagen door
Ik zink zonder te weten
hoe diep ik mezelf laat gaan
Maar de drang naar beneden
kan ik weder niet weerstaan
Reacties op dit gedicht
| theike: | Zondag, november 21, 2004 16:19 |
| mooi dat met die grijs naar witter. Welke dingen nu terugkwamen, welk de nedergang is...blijft mij een raadsel. maargoed...ik neem mij voor weer minder op de inhoud van de mensen in te gaan, en meer op die van het gedicht. :) (beter voor mij) |
|
| psych: | Zondag, november 21, 2004 16:16 |
| heel mooi gedicht,,,maar om te blijven drijven,moet je tot het uiterste gaan,,,liefs,,,psych,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2004 | ||
| Thema's: | ||