Ik kan het niet,
ik kan er niet over praten,
zoals ik daar zat,
wat zal jij dat haten.
Ik zwijg,
geen woord meer uit mijn keel,
ik schaam me,
durf niet te zeggen wat ik voel.
Je kijkt me aan,
ik draai me hoofd weg,
je draait hem terug,
je wilt dat ik mijn pijn met je deel.
dan beginnen de tranen te lopen,
ik zeg ik wil dit niet meer,
elke keer aan hem herinnerd keer op keer,
je pakt me hand, houd hem stevig vast.
En zachtjes fluister je me,
lievert het komt goed,
ik ben bij je,
laat je verdriet eruit.
Ik zwijg,
maar huil,
ik kan niet meer stoppen,
voel me zo schuldig dat ik aan hem moet denken bij jou.
het woord me teveel,
maar jij beschermt me tegen meer pijn,
ook jij begint te huilen,
dat is het laatste wat ik wil, ik wil niet dat jij huilt om mijn pijn!!