Treinreis observatie
Neerslachtig herfstweer sluiert over de metalen rails
Regendruppels plakken als lijm tegen het beslagen raam
Weilanden schieten aan me voorbij
Mistroostige bomen met hangende takken ademen rustig in de mist
De roodleren stoelen voor me trillen rustig mee met het ritme van de trein
Idyllische huizen met rieten daken leven langs het spoor
De ronkende motor van de trein bromt ontevreden
Elektriciteitsmasten toren hoog de grijze hemel in
Het koude metaal kleurt af bij de groene weilanden
Een enkele koe kijkt me schaapachtig aan
Langs de drassige geulen naast het spoor
Belemmert de stroom van het troebele water de groei van een enkele plant
Een frêle vogel ontvouwt zijn vleugels,
Zoekend naar een rustplaats voor de nacht
Neonkleurige graffiti roept herinneringen op aan doden door de trein
Het steekt luguber af bij de egaal betonnen muur
Een morbide sfeer herleeft
Vermoeid ogende mensen in gedachten verzonken zoeken naar rust tijdens de 2-uren-durende reis
Het uitgestorven landschap wacht op de zon,
Alleen zij kan haar weer leven inblazen
Een klein dorpje wordt aan mijn zicht onttrokken door de snelheid van de trein
Gepassioneerde jazz-muziek schelt uit mijn oordopjes
Het multiculturele gezelschap is stil
De trein reist verder
Regendruppels plakken als lijm tegen het beslagen raam
Weilanden schieten aan me voorbij
Mistroostige bomen met hangende takken ademen rustig in de mist
De roodleren stoelen voor me trillen rustig mee met het ritme van de trein
Idyllische huizen met rieten daken leven langs het spoor
De ronkende motor van de trein bromt ontevreden
Elektriciteitsmasten toren hoog de grijze hemel in
Het koude metaal kleurt af bij de groene weilanden
Een enkele koe kijkt me schaapachtig aan
Langs de drassige geulen naast het spoor
Belemmert de stroom van het troebele water de groei van een enkele plant
Een frêle vogel ontvouwt zijn vleugels,
Zoekend naar een rustplaats voor de nacht
Neonkleurige graffiti roept herinneringen op aan doden door de trein
Het steekt luguber af bij de egaal betonnen muur
Een morbide sfeer herleeft
Vermoeid ogende mensen in gedachten verzonken zoeken naar rust tijdens de 2-uren-durende reis
Het uitgestorven landschap wacht op de zon,
Alleen zij kan haar weer leven inblazen
Een klein dorpje wordt aan mijn zicht onttrokken door de snelheid van de trein
Gepassioneerde jazz-muziek schelt uit mijn oordopjes
Het multiculturele gezelschap is stil
De trein reist verder
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Dinsdag, november 23, 2004 18:08 |
| Mooi omschreven, zoals shelob al zegt, Beeldend.. Dat maakt hem zeer goed Liefs, Fri |
|
| Godvader: | Dinsdag, november 23, 2004 15:22 |
| juist...goeie naamverandering...da poem is still good... Greetz... G. |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, november 23, 2004 08:53 |
| Super! (hoewel - Rotterdam vanuit de auto onder de Erasmus met windkracht 9 - mwah! ook niet verkeerd :) | |
| arie.v.d.zalm: | Dinsdag, november 23, 2004 07:33 |
| Heel mooi ommschreven. moin moin arie |
|
| shelob: | Dinsdag, november 23, 2004 00:45 |
| Reisde eventjes met je mee, lang niet in de trein gezeten, maar jij zette beeldend neer, stapte vermoeid uit, dag, jij die naast me zat. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sndr | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2004 | ||
| Thema's: | ||