De massa:
Lopende mensen, zoekend en kijkend om zich heen.
Lopen doelloos rond zonder reden.
Zonder enig besef van tijd, of over de mensen naast zich, iedereen is vreemd voor elkaar, en kent elkaar niet.
Verwilderd stil staan, tranen vloeien, gekrijs, een kind zonder moeder, helemaal alleen, wordt gedwongen om verder te lopen.
Kwijt, zomaar verdwenen, achterom kijken heeft geen zin, in de drukte is het hopeloos zoeken naar een bekend gezicht.
Niet gevonden, verder lopen heeft geen zin.
Gewoon blijven staan, en de mensen aan je voorbij laten gaan.
Zoveel verschillende gezichten, honderden nationaliteiten, vreemde talen en kleuren.
Druk gepraat dat nooit zal stoppen, dames op hakken en heren in pak, verschillende stijlen, maar ook op elkaar lijkend, in een hokje te platsen of een label op de plakken, vooroordelen op straat.
Rugzakken, handtastjes, reiskoffers, alles wordt mee gesleept, overal naar toe.
Zonder reden, tevergeefs een zijstraatje in geduwt, zak je neer op een paaltje en sluit je ogen, keer je rug naar de menigte, de geluiden vallen even stil, jij zit hier met een gebogen hoofd alles stopt, doet je ogen open en het start weer, die druk pratende massa blijf bestaan en iedereen maakt er deel uit, dus hou ik nog eventjes mijn ogen gesloten en geniet van het stille moment.