Het monster dat ons op de hielen zit hijgt een schrijnend lied de oren in

We gillen omdat we niets anders dan gillen kunnen de angst pelt zwart

Stukjes nagel onder ons geblakerde vingers van het vreten van zweet

Het vet dat zich afzet tegen de porien braakt de puisten naar buiten

Het beeld dat wordt geschets door het stampen van de voeten door

Oplaaiende vlammen die vlak achter ons bossen doen branden als olie

Kruipen onder onze hielen en laten ons schaatsen over de paden; blad

alsof er nooit een bos was dat bleek van onze zorgen zag, een rivier

Voorzie het resultaat als het monster ons achterhaalt en zich te goed

doet aan onze ledematen; leeggevreten oogkassen, verscheurde

pezen opengereten karkassen, dat we uitgespuwd worden voor de

grot die we gedurende ons gehele leven steeds sneller binnen rennen