Doelloos slenterend....
haar hand zo leeg zonder de zijne
doelloos slenterend op straat
nu in haar jasje weggestoken
terwijl ze in zichzelf wat praat
ze loopt weer langs bekende plekken
daar zouden ze voor koffie stoppen
lachend kijken naar alle mensen
samen gezellig even shoppen
haar blik glijdt langs alle tafels
die ene daar, vlakbij het raam
ze schrikt, heeft hem herkend
haar lippen vormen stil zijn naam
hij lacht om gefluister in zijn oor
het lijkt net zoals voorheen
maar met een ander op haar plek
ze wil vluchten, nu meteen
trots doet haar verder lopen
gebogen hoofd, vuisten gebald
dieper in haar jasje weggestoken
voelt het gat waarin ze valt
niets meer om aan vast te houden
doelloos slenterend op straat
haar hand zo leeg zonder de zijne
terwijl ze in zichzelf wat praat
Reacties op dit gedicht
| Brammie: | Zondag, juli 01, 2001 11:12 |
| Zo gaat het te vaak. Zo heb je iemand en zo zijn ze bij een ander. Toch gaat alles gewoon door en moet je verder met je leven. In ieder geval practig omschreven Cath. |
|
| Elly: | Zondag, juli 01, 2001 10:47 |
| De leegte van een verlies beschreven in een schitterend gedicht...ik word er even stil van. Liefs Elly xxx |
|
| dikkertjedap: | Zaterdag, juni 30, 2001 22:38 |
| MM...een gloeiend gemis, niet meer die warme hand, alleen het gat wat er is in die zachte binnenkant... Heel mooi, Cath! groetjes, dd. |
|
| pramodah: | Zaterdag, juni 30, 2001 19:30 |
| mooi maar triest cathje ,en het gebeurd zo veel.......... liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||