De letters van je naam ze branden in mijn netvlies
Emoties,hectisch..
ik wil rustig blijven maar ‘t lukt me net niet..
Brok in m`n keel en een druk op m`n oren.
'k Wil de vraag die ik van binnen stel niet horen!
---->‘Heb ik echt mijn beste vriendin verloren?`!----
Ja,ik hoorde het eerder door de hoorn van m'n telefoon
Maar dit sjabloon bevestigt het pas echt,
en het is ongewoon!
De woorden waren er toch..dit wordt een heel gevecht!
Hey,ik zal m`n pijn niet in de weg staan..
Door mezelf te confronteren met de feiten niemand iets verwijten!
Maar flarden van spijt..ze vliegen als tapijten..
Door m`n hoofd..maar hey,ik kan de klok niet terug keren!
En dan even later al op weg om je familie te conduleren!
Ik loop langzaam degene achterna,waar ik achter sta ,
en neem alles in me op..
Ik omhels eerst je pa & ma,
En zie daarna het verdriet van je broertje en zus,
ik doe even lief en ik sus..
Geef haar een brief en een kus ik vraag:
‘...wil je dit aan Jolanda geven?`
En ze belooft dat ze ‘m voorleest..
Ik hoop dus dat je ‘m hoort..voordat je doorsjeest,
naar het leven na de dood..
Ik probeer m`n verstand op nul te zetten,
Maar k'sta rationeel even rood..
Ik voel me slap,
als ik stap,
naar je kist..
En ik stik van onbegrip!
En klap haast dicht..als ik naar adem hap..
Angst,schuld en woede..worden aangekaart maar verdriet bedaart..
Je wordt door velen aangestaard in één staat opgebaard..
Daar lig je dan..is dit ‘t dan??
Ik maak een vuist,stamel je naam en pink een traan..
Ik wil bij alles stilstaan,
maar ik moet zodadelijk gaan..
Want de condoleance is voorbij,en het afscheid is nabij..
Je weet Irmpie is zeker niet van steen..
maar blijft nu wel een kei!
Nog een laatste blik..
ik slik..
en ik ga vlug..
je moest waarschijnlijk gaan..
maar je komt zeker nooit meer terug
Op veel te jonge leeftijd ben je van ons heengegaan!
Alsof dat het lot van mijn partner was en ze is nu vreemdgegaan..
Zoveel niet gezegd,zoveel niet gemaakt,zoveel niet gedaan!
Maar je moest waarschijnlijk gaan..!
Maar tijdloos ben je nu feilloos..
ook al was je grenzeloos,je bent nooit mateloos.
Het is een schrale troost,maar ik blijf geloven in vriendschap..Zo eindeloos!
Hier beneden of daar bovenin..k'ben echt sprakeloos..
Dit is eigelijk pas het begin..er was het één en ander loos!
We werden weer wat closer,
je was ziek,en dat door de fout van dokter..
maarja fouten maken is menselijk...
Maar nu is die menselijke fout fataal geworden voor een menselijk wezen!
k'ben vaak teruggekeerd naar een plek door jouw ziel beheerd...Die Steen...daar ging ik altijd zo vaak heen!
Begrijp me niet verkeerd,het is zo gegaan zoals het ging!
Je bent vergaan,
verre van de herinnering die blijft bestaan..
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf!
Alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf!