Ik hou mezelf voor de gek door weer te gaan zitten hopen
Waarom zou het deze keer anders gaan lopen

Ik ken mezelf, en weet precies hoe het zal gaan
En dan eindigt het weer met ellende en een traan

Het gevoel is er wel, maar ik durf het geen kans te geven
Ik ben veels te bang om een keer echt te gaan leven

Ik kan je toch niet gelukkig maken, ik doe je alleen maar pijn
Als je me echt nodig hebt, zal ik er niet voor je zijn

En waarom, omdat ik de gok niet durf te wagen
Dat ik dan liever mijn gevoel in mijn eentje wil dragen

Ik kan het wel denken, kan het alleen niet zeggen
Mijn gevoel voor jou kan ik niet in woorden uitleggen

Ik hou al mijn gevoel binnen en zeg het gewoon niet
Misschien dat je het dan ook niet aan me ziet

Maar dat lukt niet, want je ziet het namelijk wel
En wat doe ik, ik reageer dan weer zo ontzettend fel

Hoe kan je nou van mij houden, ik snap het gewoon niet
Leugens, verdriet en onzekerheid, dat is het enige wat ik je bied

Je bent er zo zeker van, jij gelooft er echt in
Ik geloof niet in mezelf, dus hopen heeft ook geen zin

Het is beter als je me nu laat gaan, en niet meer op me gaat zitten wachten
Want ik ben en zal altijd keihard blijven, zonder ook maar iets te verzachten