je bent een onbekende
met een groter verleden
dan je jaren doen vermoeden
maar de pijn opgesloten
blijft je mond stijf dicht
en ik kan enkel gissen
naar de pijn op je gezicht
zou je willen helpen
steek je mijn hand toe
maar angst regeert
en vertrouwen is taboe
ik kom niet dichterbij
niet dichter bij jouw ziel
je laat jezelf niet vrij
geen hulp toen je viel
ik zou je willen helpen
werkelijk iets doen
maar kan niets stelpen
dat je niet laat zien
jij: | Donderdag, november 25, 2004 17:20 |
Mooi geschreven.. Ik weet dat ik het zelf ook doe..:$ KuSs |
|
*.teddybeertje.*: | Donderdag, november 25, 2004 17:08 |
herkenbaar.. mooi verwoord!! knuffel van teddybeertje |
|
will hanssen: | Donderdag, november 25, 2004 16:43 |
Mooi geschreven André... ieder mens heeft zijn/haar eigen weg te gaan, soms hoef je niets te doen Liefs, Will |
|
Kelly Erens: | Donderdag, november 25, 2004 11:41 |
heel mooi gedicht, Liefs Kelly |
|
sunset: | Donderdag, november 25, 2004 10:58 |
Prachtig herkenbaar neergezet winterklaas. Chappeau. Liefs / sunset |
|
Rian: | Donderdag, november 25, 2004 10:29 |
Supermooi gedicht... echt spreekt me zeer aan.. liefs Rian |
|
Lieverdje: | Donderdag, november 25, 2004 10:07 |
Machteloos moeten toezien doet ook jou verdriet! Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
marcia39: | Donderdag, november 25, 2004 09:49 |
tja, een bekend probleem, machteloosheid en toekijken terwijl iemand zijn eigen ondergang creeert... Sterkte (K) |
|
Auteur: winterklaas | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2004 | ||
Thema's: |