iemand
Mijn hart gevuld met zeer
uitend zich in tranen
o,was ik maar gebleven
in al mijn gedane daden
bevlekt is mijn helder zien
ongehoord is mijn roep
vertrapt in het verleden
geen zin meer in het heden
opgroeid met een beschadigde ziel
die nimmer meer is te helen
maar pluk ik toch weer deze dag
en speel ik met een gemaakte lach
,,,Psych,,, ... Fictie...
Reacties op dit gedicht
| nica: | Donderdag, november 25, 2004 21:29 |
| mooi geschreven hoor! liefs nica |
|
| Fortune: | Donderdag, november 25, 2004 19:57 |
| prachtig en gevoelig gedicht.. Gelukkig fictie.. Kun je werkelijk lachen, doe dan maar lekker door... liefs, Samantha |
|
| Esther Sharita: | Donderdag, november 25, 2004 19:34 |
| Erg mooi! Liefs mij |
|
| Peter van der Linden: | Donderdag, november 25, 2004 11:42 |
| Mooie fictie. Mooi verwoord. Groeten, Peter. |
|
| libel: | Donderdag, november 25, 2004 11:36 |
| Waanzinnig mooi, jouw fictie was mijn waarheid! Liefs, libel |
|
| Lieverdje: | Donderdag, november 25, 2004 11:30 |
| Weer super-prachtig verwoord! Fictie!... Maar gebeurt maar al te vaak! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2004 | ||
| Thema's: | ||