het oog van de naald
mijn toekomstoogje brak,
toen je mij aansprak,
je vertoonde doch wel spijt,
die van je rots afglijd.
je water verbotte
langzaamaan mijn punt
je zorgde dat ik rotte
hierdoor werd ik verdund
toch prik ik,
met mijn eigen naald
m'n dromen zo verwaand
alvorens ik mijn gedachten schik
toen je mij aansprak,
je vertoonde doch wel spijt,
die van je rots afglijd.
je water verbotte
langzaamaan mijn punt
je zorgde dat ik rotte
hierdoor werd ik verdund
toch prik ik,
met mijn eigen naald
m'n dromen zo verwaand
alvorens ik mijn gedachten schik
Reacties op dit gedicht
| Grittle: | Donderdag, november 25, 2004 20:01 |
| Wouw, mooi verwoord! Misschien nu een beetje bot, maar de scherpe punt komt wel weer! ;) Liefs, Grittle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stephan c | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2004 | ||
| Thema's: | ||