Ze leeft in stilte
Geen schaterende lach,
geen ingehouden snik,
geen hevige ruzie,
geen uitgesproken woord
kan ze horen
zelfs het ruisen van de zee
is haar onbekend
nochtans klinkt het zo
in haar oren..
Vertwijfeld kijkt ze rond
zoekend naar een hand
die zonder woorden
haar eenzaamheid helpt dragen
Gefluister is haar vreemd
getier lijkt op toneel
het gekwetter van een vogel
is een toonloze melodie..
Eentonig gaat haar leven verder
zonder muziek
zonder geluid
want
ze leeft in stilte...
geen ingehouden snik,
geen hevige ruzie,
geen uitgesproken woord
kan ze horen
zelfs het ruisen van de zee
is haar onbekend
nochtans klinkt het zo
in haar oren..
Vertwijfeld kijkt ze rond
zoekend naar een hand
die zonder woorden
haar eenzaamheid helpt dragen
Gefluister is haar vreemd
getier lijkt op toneel
het gekwetter van een vogel
is een toonloze melodie..
Eentonig gaat haar leven verder
zonder muziek
zonder geluid
want
ze leeft in stilte...
Reacties op dit gedicht
| roeffeltje: | Woensdag, december 01, 2004 20:59 |
| wauw... echt heel mooi geschreven. kop op hé meisje! xxxxxxxxxx |
|
| krullie: | Donderdag, november 25, 2004 21:12 |
| moo gedicht ik zou het niet kunnen missen vrees ik heel mooi neer gezet grtz xXx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: valerie bardyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2004 | ||
| Thema's: | ||