m'n arm
bloed drupt
slowmotion valt
belofte weer gebroken
verdomme
straks maak ik een plek
schiet
door mijn hoofd
3 dagen later
ik vertel aan vriend
ooit zelfs gedaan
2 weken witte kamer bewoont
verleden wil mn niet herhalen
toch bereidt opnieuw te doen
"2x telkens jij..."
rustig gezegt
wil opgelegt
brok in keel
maar weiger te huilen
ooit zal het opnieuw gebeuren
onvermijdlijk
maar uitstelbaar
ik zal proberen
maar niets beloven
een eigen keuze vormt
mijn plicht:
eerlijk wezen als ik weer val
vriendschap verbied mij te zwijgen
vriendschap beloofd dat hij
desnoods sterven zal voor mij
dat hij ooit sterven zal door mij
(misschien???)
nota:
het kan me niet schelen of ik hulp nodig heb of niet
ik aanvaard geen falen :p
als ik mijn leven zelf niet in controle kan houwen
dan ben ik niet waard te leven punt
mijn wezen zal nooit gecontroleerd worden door een ander nah
maar meer dan iets anders respecteer ik
zijn ongevraagde belofte aan mij
mss dat uitstel afstel zal worden
weet dat:
liefde doet hopen,
en hoop doet leven,
maar vriendschap wint de strijd
in een wereld zo koud en kil als dit
probeer me te breken
probeer me te wreken
leven is de prijs dat men betaald
voor de liefde dat men krijgt...
voor de vriendschap dat men ontvangt
meestal ongewild
meestal ongevraagd
soms is het leven vreemd interessant
ik denk dat ik daarom er geen eind aan kan maken
ik wil weten wat leven is voor ik sterven zal