een leugen wijf
Geklonken als zijnde ,valsheid in geschrifte
het gesprokene uitdragend als zuiver water
zijn jou woorden niet meer als vals antiek
evenals jezelf, 'k noem je een stuk verdriet
mijn halsband heb ik afgezworen,
dus gooi het lijntje nu maar weg
schud jezelf maar uit in dapper regen
voel je als een hond,nat en bemegen
het waanzin van je bedrog
uitbeeldend met gesneden uien tranen
zal ik never nooit meer drogen,
want jou spijt,kent toch geen berouw
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| nica: | Vrijdag, november 26, 2004 19:53 |
| mooi geschreven!! voor sommigen de waarheid.(mij niet hoor) liefs nica |
|
| mariette schepenaar: | Vrijdag, november 26, 2004 19:22 |
| idd gelukkig fictie maar kan wel echt zijn xxxmariette |
|
| Lieverdje: | Vrijdag, november 26, 2004 18:26 |
| Gelukkig fictie... Zeer schitterend neergezet! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2004 | ||
| Thema's: | ||