We verspillen zoveel tijd aan wat we moeten,
We verspillen zoveel tijd om in andermans leven te wroeten,
We houden niks meer over van de tijd die ons is gegeven,
Er zijn maar weinig mensen die kunnen zeggen “Ik heb een leven.”

Ik verspil zoveel tijd aan wat ik moet doen,
Dat denk ik als ik toen,
Als ik toen de tijd had gehad…
Maar uiteindelijk leef ik maar heel mat…

Ik leef in een soort sleur,
Ik probeer me vast te houden aan de bevrijdende deur,
Maar deze gaat nooit voor mij open,
En de duwende tijd begint mij langzaam te slopen…

Er zijn zoveel dingen ik moet,
Dat tijd er niet meer toe doet,
Ik ga maar mee in de sleur,
En verlaat de gesloten deur…

Één hoop in het leven,
De liefde die me door jou is gegeven…
De hoop die je weer heb terug gebracht,
Een triest gezicht weer lacht…

Jij bent een leven waard,
Jij doet een klus die niemand klaart,
Jij laat tijd stilstaan,
Geeft me weer een bestaan…

Jij restaureert hoop,
Zodat ik mezelf niet meer sloop,
Jij geeft meer weer een betekenis,
Jij liet me zien wat me al vergeven is…