GOUD!
Goud!
We lopen samen over het strand,
langzaam; arm in arm.
Met jouw hand in de mijne
houd ik je zacht een beetje warm.
Ik streel je grijze haren,
zie de rimpels in je huid.
Toch zie je er na al die jaren
nog net zo mooi als vroeger uit.
We zien twee tieners bij de zee
en ik ruik het zilte water.
Ze zijn verliefd dat zie je zo
en nog niet bezorgd om later.
Het stel dat ziet ons lopen,
twee oudjes is dat niet raar?!
"Welnee" hoor ik haar zeggen,
"Ze houden van elkaar!"
We lopen samen over het strand,
langzaam; arm in arm.
Met jouw hand in de mijne
houd ik je zacht een beetje warm.
Ik streel je grijze haren,
zie de rimpels in je huid.
Toch zie je er na al die jaren
nog net zo mooi als vroeger uit.
We zien twee tieners bij de zee
en ik ruik het zilte water.
Ze zijn verliefd dat zie je zo
en nog niet bezorgd om later.
Het stel dat ziet ons lopen,
twee oudjes is dat niet raar?!
"Welnee" hoor ik haar zeggen,
"Ze houden van elkaar!"
Over dit gedicht
| Auteur: Karin de Rooy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||