Somber
Verlaten als mijn lach,
heelt de tijdsgeest m'n versleten wonden
mijn dromen worden
versiert met verwelkte bloemen
als staar zo grauw,is het heden
zelfs mijn schaduw heeft geen kleur
in het sombere van het zijn,
voel ik mij als een prins op het witte paard
ik slenter mij door het genomen leven
zelfs de zon,die schijnt mijn huis voorbij
alleen de regen en het kou,zien mij staan
want het eeuwige verdriet is mijn naam
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2004 | ||
| Thema's: | ||