stille taal...
Van hen die de gewelven der vergetelheid bevolken
je spreekt de taal der stilte
hebt de macht van het gezwegen woord
in klanken helder als beslagen ramen
je bezit de kracht van
het verbuigen
zweeft fluisterzacht
om kernen heen
zonder kant te raken
je spreekt in stille taal
waar anderen zwijgen, het glas breekt
in duizenden waarheden
Je spreekt, maar wie ben je
Stilte…..
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Woensdag, januari 05, 2005 17:23 |
| Stilte voelt goed wanneer gevoel roept ... soms ... dikke knuffel ! ana |
|
| will hanssen: | Zondag, november 28, 2004 11:11 |
| Prachtig......je bent een ware woordkunstenaar! in stille bewondering gelezen...mooi. Will |
|
| sunset: | Zondag, november 28, 2004 10:41 |
| Poëzie (in hoodletters). Liefs / sunset |
|
| Martine Gieze: | Zondag, november 28, 2004 08:52 |
| WOWWWWWWW! superrrrrrmooi poetisch neergezet!!! fijn om te lezen! liefs,Mart |
|
| maria : | Zondag, november 28, 2004 00:49 |
| stil......... veel liefs, maria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2004 | ||
| Thema's: | ||