Hij roert door een bord met pap
vertwijfeld starend naar plafond
minuten duurden uren
nu er niemand 's morgens meer wat zei
Stilte overviel bij het eten
op de foto zag hij haar wel
lachend keek ze hem aan
ja ze maakte hem blij
Haar vrolijkheid beurde hem op
in moeilijke tijden
lukte hem iets dan zei ze
je kunt het wel
Het laatste stukje brood
voerde hij aan de eenden
die luisterden
nog naar hem
Martine Gieze: | Zondag, november 28, 2004 12:40 |
zeer gevoelig neergezet!! erg mooi!!! liefs,Mart |
|
psych: | Zondag, november 28, 2004 11:46 |
jee,wat mooi,met lichte ontroering gelezen,,,gr,,,psych,,, | |
Lia : | Zondag, november 28, 2004 11:21 |
verdriet en verwerking verweven... mooi gedaan.. | |
sunset: | Zondag, november 28, 2004 10:50 |
Zichtbaar, jouw verdriet en hunkering in dit integer mooi herinnerend gedicht. Liefs / sunset |
|
Raira: | Zondag, november 28, 2004 00:55 |
erg mooi wijnand... zo goed de eenzaamheid vertaald, maar ook een stukje berusting liefs Raira |
|
nica: | Zondag, november 28, 2004 00:44 |
ik lees eenzaamheid en troost beide in dit gedicht. mooi gescreven vind ik. liefs nica |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Suus | ||
Gepubliceerd op: 28 november 2004 | ||
Thema's: |