Ik kijk naar haar die voor mij staat
ik staar haar diep in haar ogen
het enige wat ik zie is veel haat
dat het goed gaat is enkel gelogen

Ze accepteert zichzelf gewoon niet
ze kan met haar eigen 'ik' niet tevreden zijn
een andere kant kijkt ze op als ze zich in de spiegel ziet
en dat alles doet haar zo onwijs veel pijn

Er lopen tranen over haar wangen heen
en ik zou graag een arm om haar heen slaan
want nu voelt ze zich ook zo verdomd alleen
Maar zij en ik blijven roerloos staan

Maar dat is helemaal zo vreemd nog niet
want ik sta voor een spiegel en zie mijn spiegelbeeld
Ik haat mezelf..dat doet mij zoveel verdriet
Deze gedachte ook nog nooit eerder met iemand gedeeld...