Massilia

Tranen van confituur
Slopen een muur
Herinneringen
Lieflijke elfen zingen...

Waar ben je...
Massilia?
Voel je me...
Massilia?

Ik voel de wereld vergaan
Helemaal alleen zal ik hier staan.

Waar is mijn Massilia heen?
Eenzame harten worden Steen.

Massila is verdwenen
Samen met hoop omhoog...
Het zit in onze genen...
De mens werd mens
Omdat
Hij Loog.

De Maan als laatste teken
beseft dat ik hier zweef
Op droge lucht, doorheen beken
In modder, ik Leef.
Haar helderheid
Maakte mijn tranen los...
Och, neem me weer mee
Naar Massilia, het Elfenbos.

Een harde hand
Kneedt mijn Geest...
Ik word anders, bevreesd...
Een Koud gevoel stijgt uit mijn Borst
Ik word eenzaam Kil als Vorst.
Mijn Leven vergeet wie ik Ben
Laat me achter, neem me mee, Ren!
Vergeet Wie ik ben geweest...
Het groeit in me Massilia, het Beest.

Mijn Leven is bijna opgebrand...
Ik vloei naar een Dodenland...
De Maan als een Laatste Teken
Kan zien dat ik ben bezweken.