You shot me
Rood, teveel rood
verlaten in de naakte waarheid
in mijn eigen leugens gedood
harder slaat mijn hart
ogen kijken starend uit
naar een nieuwe start
me lichaam verneukt
pijnscheuten met bebloede handen opvangen
me toekomstfoto verkreukt
(oordeel mij niet
op wat je ziet
maar om wat je voelt
wanneer je je ogen sluit voor mij )
Neergestrooid in mijn eigen waan
één waarheid blinkt uit me ogen
"raak me nooit meer aan"
Niemand, helemaal niemand,
voor mij
want diegene voor mij
laat ik er niet meer bij
(degene die me vermoord heeft, dat ben jij)
Robyn 30-11-2004
Reacties op dit gedicht
| BloodElf: | Dinsdag, november 30, 2004 18:56 |
| Prachtige beeldtaal, meneer! Maar dat waren mijn ogen al van u gewend, Mooi! |
|
| Aibell: | Dinsdag, november 30, 2004 17:33 |
| Ik vind het echt aangrijpend geschreven... Heftig zou ik zelf zeggen. Khoop dat het al wat beter gaat? Liefs, Aibell |
|
| ~Henk-Jan~: | Dinsdag, november 30, 2004 17:12 |
| Ik snap het gedicht een beetje Bedoel je dat je Spychish vermoord bent? Veel sterkte !! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robyn Lavigne | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2004 | ||
| Thema's: | ||